چون انار
می فشارمش در مشت
و هر قطره که بر خاک می افتد
از شکاف انگشتان
گوش می خوابانم بر زمین,
تا صدای رویش را بشنوم
می فشارمش در مشت
و هر قطره که بر خاک می افتد
از شکاف انگشتان
گوش می خوابانم بر زمین,
تا صدای رویش را بشنوم
گوش می خوابانم
بر نبض تاریک دانه ها
تا صدای زندگی را
بشنوم.
بر نبض تاریک دانه ها
تا صدای زندگی را
بشنوم.
----
منصوره اشرافی
از کتاب " مرگ خلاصه شد"
